Er is weer een grens in zicht

Lieve allemaal,

Un petit mot en français pour mes chers amis français (ecrire est plus difficile que parler donc excusez moi quand je n'ecrit pas bien). Je suis tres heureuse que j'ai rencontré vous! Le chemin est plus sympa par tous les rencontres et les soirs ensemble. Et Thierry: la fixation du camelbag tient bien! Merci beaucoup!

En dan toch maar verder in gewoon Nederlands. Lieve mensen, ik nader de Frans-Spaanse grens en dus de Pyreneeën! Inmiddels heb ik meer dan 2000 km afgelegd en dat is best een kick al zeg ik het zelf. Begin me nu wel heel erg te verheugen op het Spaanse gedeelte van m'n tocht. Het schijnt toch echt wel een heel ander sfeertje te hebben daar. Ben heel benieuwd.

Na de laatste keer schrijven ben ik veel van de mensen kwijtgeraakt waar ik op dat moment mee optrok. Zij liepen verder en ik had een rustdag. Maar er zijn zoveel mensen op pad, dat je zo weer nieuwe contacten opdoet. Onder andere een hele gezellige avond gehad met Gustavo (een Peruaan die nu op een Caribisch eiland woont) en Thierry (een Fransman). Er was precies op de avond dat we aankwamen in een klein dorp een 'marché gourmande'. Dat bleek een zeer gezellig eet- en drinkfestijn te zijn: allemaal kraampjes met verschillende gerechten en verder wijn en rosé voor zeer schappelijke prijzen. Zo kun je toch mooi met je neus in de boter vallen. Overigens lijkt de hele maandaugustuswel feestmaand tezijn voor de Franse dorpen.Daardoor bijvoorbeeldin Cajarc tot4 uur 's nachtsniet kunnen slapenomdat er een disco op het centrale pleingehoudenwerden de gite aan datzelfde pleinlag.... Jezou bijna je bed uitgaan om gezellig mee te doen,maar dan komt er van lopen de volgende dag helemaal niets natuurlijk.

Het weer is momenteel eigenlijk te mooi om te lopen. De temperatuurgaat richting de40 graden!Dan ben je blij met elk stukje schaduw dat je onderweg tegenkomt. Verder is goed insmeren natuurlijk het devies, maar helaas vergeet ik dat overdag nog wel eens. Vooral m'n neus iserg rood op het moment.

Lichaam en geest houdenzich nog steeds goed.Ik loop erg rustig aanom maar niets te overbelasten. Ik word overdag regelmatig ingehaald en zelf haal ik eigenlijk nooit iemand in (behalve mensen die in het gras een pauze aan het houden zijn...). Ook m'n wandelstokken gebruik ik eigenlijk altijd, ook als het terrein niet erg stijgt of daalt. Heb teveelverhalen gelezen engehoord van mensen die door hetharde lopen een blessure opliepen. Nouwil ik absoluut niet pretenderen dat ik dewijsheid in pacht heb hoor,ik wilvooral lief zijn voor m'n lijf, het doet immers erg belangrijk werk. Voeten krijgen als teken van dank 's avonds ook praktisch altijd eenkleine massage.

Nou, dit was hetwelweer even voor nu.Het volgende bericht komt hopelijk uit Spanje. Vrijdag hoop ik degrens over te steken.

Liefs,Marjolein

Bonjour à tout le monde

Lieve allemaal, chèrs amis français,

Het kan verkeren: de ene keer snel twee berichten achter elkaar en dan zo een tijd niets. Ik ben inmiddels in Cahors aangekomen en geniet daar van een (vind ik zelf) welverdiende rustdag. Hebmezelf getrakteerd op twee nachten in een hotel!Heb sinds de vorige rustdag in Le Puy 13 dagen gelopen. De wereld lijkt totaal veranderd sinds Le Puy!!

Tot Le Puy ben ik weinig andere pelgrims tegengekomen en sliep ik vaak alleen in een gîte voor bijvoorbeeld vier personen. Le Puy is echter een van de belangrijke startplaatsen voor de pelgrimstocht naar Santiago en dat is me nu ook wel duidelijk! Woensdag 27 juli ben ik vanuit Le Puy vertrokken na eerst om 7 uur naar de pelgrimsmis te zijn gegaan. Aan het eind van de mis mochten alle aanwezige pelgrims naar voren komen voor een praatje van de pastoor. Verder kregen we een mooi hangertje met de Jacobsschelp. Ik denk dat we zeker met 50 mensen daar stonden en dan moet je bedenken dat lang niet alle pelgrims naar de mis gaan!

Eenmaal op pad was het druk! Voor me zag ik op verschillende afstanden wel tien mensen voor me lopen en achter me ook nog een stuk of vijf. Heel raar om te ervaren na zoveel tijd alleen. Tijdens rustpauzes word je voorbij gelopen. Iedereen zegt elkaar bonjour en wenst elkaareen bon chemin. In het begin vond ik het maar niets. Het leek ineens niet meer zo bijzonder wat ik deed en de rust van de natuur was ook een beetje weg met al die flarden van gesprekken die je opvangt. Maar na een dag begon ik het toch wel gezellig te vinden.Ik begon mensen te herkennen en mensen mij ook. `s Avonds een beetje aanspraak in de gîtes en samen eten is eigenlijk toch ook wel erg leuk. Ben inmiddels ontzettend veel leuke mensen tegengekomen maar heb ook alweer veel afscheid moeten nemen. De meesten lopen maar een paar dagen tot twee weken. En gisteravond heb ik afscheid moeten nemen van een leuk groepje omdat ik vandaag dus even niet loop.

De natuur is erg afwisselend geweest de laatste twee weken. Een paar dagen na Le Puy kwam ik in de Aubrac. Vrij leeg (weide)landschap maar wel met heel veel grote stenen overal verspreid liggend.Hele mooie koeien hebbenze in deAubrac,met ogen die een beetje Oosters aandoen. Paar dagen later was het landschap juist weer heelgevarieerd met dan uitzicht op de rivier de Lot en danweer stukken door bos. Bramenzijn hier inmiddels volopte vinden langs de kant van de weg,mmmm.

Door het grote aantal mensen dat op pad is, is het welwat lastiger met een slaapplaats vinden. De eersteovernachting na Le Puy was geen probleem, toen lag ikmetslechtséén iemand op een kamer (slaapzaal) voor wel negen mensen. De avond erna haddenze echter in de eerste drie gîteswaar ik aanklopte geen plek voor me. In de vierdehad ik de laatste plek te pakken: in een tsabonne, een soort woonwagentje maar dan met alleen een bed, eigenlijk een beetje een bedstee op wielen. `t Is nu dus telkens afwegen of ik wel of niet ga reserveren.

Nou, dit zijn even de eerste indrukken van twee weken drukte. Vind het eerlijk gezegdwel lekker dat ik nu evenvoor twee nachtjes alleen in een hotel zit. Morgen is het weer tijd voor gezelligheid. Lopen doe ik trouwens wel altijd alleen.

Veel liefs, Marjolein

Verrassing, een snel volgend bericht

Lieve allemaal,

Ja, ja, daar ben ik alweer! Ik logeer vanavond bij particulieren thuis, mensen die alleen aan pelgrims een overnachtingsplaats aanbieden. Ik wilde eigenlijk in een klooster gaan overnachten, maar daar had ik moeten reserveren. Als alternatief hebben ze me echter wel aan dit adres geholpen. De gastvrouw bood aan dat ik even op internet mocht en daar maak ik natuurlijk graag gebruik van.

De afgelopen dagen zijn prima gegaan. De markering is gelukkig weer helemaal op en top. De route wordt nu aangegeven door kleine blauwe bordjes met een (gestilleerde) gele St. Jacobsschelp erop. Dan weet je dus goed waarheen en waarvoor (hoor ik Mieke Telkamp nou?) je op weg bent. De verharde wegen en zandpaden wisselen elkaar gelukkig ook weer wat meer af dan een week geleden. Voel me dus weer helemaal 'back on the track'. Zelfs wat regenbuien kunnen me niet meer deren.

Ben inmiddels ook wat pelgrims tegengekomen. Een paar dagen geleden André die met een grote hond loopt. Toen ik ze voor het eerst tegenkwam, kwam eerst Poco de hoek om en schrok ik me dus kapot: zo'n grote loslopende hond..... ieks!! Gelukkig kwam André er vlak achteraan en ze bleken allebei ontzettend aardig. Twee of drie dagen later kwam ik ze 's avonds weer tegen op de camping waar ik overnachtte (in een oude, nogal muf ruikende caravan). Gisteravond nog een keer samen op dezelfde plek overnacht: André met hond in hun tent en ik op m'n matje in het kantoortje van de gîte omdat de gîte zelf helemaal vol was. Gezellig samen gegeten en gekletst. De Franse taal verstaan gaat me redelijk goed af, Frans praten over de camino ook, maar als het gesprekken worden over gevoelens, politiek of geloof (waar nogal wat nuance bij komt kijken...) wordt het wat moeilijker.

Gisteren had ik trouwens ook een ontzettend leuke ervaring. Ik liep langs een huis waar net een mevrouw thuis kwam. Ze vroeg me of ik de camino liep en of ik een kopje koffie lustte. Nou, dat gaat er natuurlijk altijd in. Dus mocht ik binnenkomen, kreeg ik koffie en heerlijke koekjes en mocht ik m'n water bijvullen. En een kwartiertje later ben je dan weer op weg met een heel fijn gevoel!!

Oh, we gaan eten, dus ik stop ermee!

Veel liefs, Marjolein

Overpeinzingen

Lieve allemaal,

Ik heb weer eens een rustdag, dus ook eindelijk weer tijd om m'n blog bij te werken.

De afgelopen week was erg bijzonder.... eigenlijk een beetje vakantie! Afgelopen zaterdagmiddag ben ik na m'n wandeling namelijk opgepikt door m'n ouders en meegenomen naar hun camping in Paray le Monial, zo'n 70 km verderop. Daar heerlijk verwend met stevige kost en gezelligheid. De volgende dag met de auto weer naar het punt terug waar ze me hadden opgepikt en toen is papa die dag met me meegelopen. 's Middags kwam mama ons weer ophalen en zo hebben we het eigenlijk de rest van de week gedaan: met de auto naar het beginpunt, wandelen met papa (en 1 x met mama) als gezelschap en 's middags opgepikt worden. De stukjes met de auto werden steeds korter, want de camping lag wel echt op de route. Afgelopen woensdag kwam ik 'officieel' in Paray aan. Heerlijk weekje was het met lekker eten, veel gezelligheid, spelletjes en borrels. Maar morgen loop ik dan toch echt alleen verder, zal wel weer even afkicken zijn.

En dan de titel van dit blog: overpeinzingen..... Als je zoveel tijd alleen bent, zou je denken dat je tot fantastische inzichten kunt komen of een ontzettend groot gat in de markt kunt bedenken, maar helaas... niets van dat alles. Ik vraag me wel heel veel dingen af onderweg: hoeveel beestjes ik ongemerkt doodgetrapt heb, hoeveel beestjes ik gespaard heb door nét over ze heen te stappen, hoe ik allerlei zinnetjes in het Frans moet zeggen (mn betrekking hebbend op de overnachtingen), waar andere pelgrims die ik onderweg ben tegengekomen inmiddels zullen zijn, of op dat ieniemini paadje waar ik loop ook écht andere wandelaars zullen zijn geweest, of ik ooit het verschil tussen de diverse roofvogels zal gaan zien, waarom het regent, of ik nog genoeg water in m'n waterzak heb, waarom degenen die de GR uitzetten op rechte wegen zonder afslagen constant rood-witte markeringstekens plaatsen en op moeilijke kruispunten deze tekens achterwege laten zodat je geen idee hebt waar je heen moet, enzovoort.

Uit een paar van de bovenstaande vragen kunnen jullie afleiden dat ik inmiddels wat regen heb gehad. De afgelopen week zelfs best veel.... paar dagen in vol regenornaat gelopen. Verder is op dit deel van het traject (tussen Vezelay en Le Puy) de markering niet al te best en heb ik helaas ook geen erg gedetailleerde kaart. Een klein beetje moeilijk heb ik het daardoor wel gehad... maar het mag de pret nog niet drukken hoor, ik ga nog vrolijk verder. Had van tevoren ook wel tegen mezelf gezegd dat het heus niet constant leuk en makkelijk zou zijn. Ben daardoor wel extra blij met al jullie bemoedigende woorden en loftuigingen!

Nou, dat was het weer even voor vandaag. Ik ga lekker naar buiten want nu is het echt heerlijk weer. Voor degenen die nog op vakantie gaan: heel veel plezier.

Liefs, Marjolein

Al ruim 6 weken weg!

Lieve allemaal,

Eindelijk weer een teken van leven van mij. Ik had geloof ik al wel ergens aangekondigd dat geen bericht goed bericht is, toch? Dat geldt gelukkig nog steeds!!! Dat betekent overigens niet dat dit bericht iets slechts inhoudt hoor :-)

Kees, Joke, Jans en Tea: wat jammer dat jullie decamino vroegtijdig hebben moeten afbreken. Maar volgend jaar pakken jullie hem gewoon weer op waar jullie gebleven zijn!

Met mij gaat het nog volgens plan. Ik geloof zelfs dat ik iets voorlig op m'n oorspronkelijke schema, dus Wills: geen paniek. Het gemiddelde van 25 km per dag haal ik denk ik niet helemaal, maar soms kun je stukjes afsnijden.... De GR maakt namelijk soms hele rare bochten terwijl je op de kaart ziet dat je ook gewoon rechtdoor kunt... en dat doe ik dus af en toe. Zondag hoop ik in Vezelay aan te komen, een van de vier belangrijke beginpunten van de camino in Frankrijk. Daar neem ik dan weer eens een rustdagje, want sinds Reims ben ik aan de wandel gebleven.

De overnachtingen vinden blijft altijd wat spannend, maar is tot nu toe altijd gelukt. Laatst toen een gite vol was, bood de eigenaar me aan dat ik wel achter in de bestelbus mocht slapen, daar kon hij wel een matras neerleggen. En zo komt het toch altijd weer goed!! Hier in Frankrijk zijn verder veel gemeentes die speciale overnachtingsmogelijkheden (vaak gratis) bieden aan pelgrims. Het comfort verschilt erg per dorp, maar geen pelgrim die daar moeilijk over doet natuurlijk.

Ik schrijf dit berichtje in de bieb van Tonnerre. Die gaat bijna dicht, dus ik stop er eens mee. Fijn dat jullie me allemaal zo goed in de gaten houden via dit blog en tot een volgende keer maar weer. En het gaat dus nog hartstikke goed allemaal!!!

Liefs, Marjolein

Al een maand onderweg!!!

Lieve allemaal,

Daar ben ik eindelijkweer eens. Ik hadme erwel een beetje op ingesteld datBelgië en Noord-Frankrijk redelijk uitgestorvenzouden zijn, maar het kan altijdnog weer anderszijn dan je je voorstelt, blijkt.... Maar gisteren ben ik aangekomen in Reims en dat is echt een grote stad met een heus internetcafé.

Wat leuk om telezen dat ookmensen die ik onderweg tegenkomm'n blogvolgen!

De afgelopen weken weer de nodige bijzondere ontmoetingen gehad en ook weer hele leuke overnachtingsplaatsen gevonden. Tja, da's een beetje waar mijn leven van aan elkaar hangt tegenwoordig. O ja, en het lopen natuurlijk!!! Klinkt het erg eenzijdig???

Over dat lopen had ik nog niet echt iets geschreven zoals een oplettende lezer opmerkte. Nou, okee, het lopen gaat goed!Zoalsmijn oom Hein al schreef, had ik na drie dagen (toen ik bij hen logeerde) behoorlijkepijnlijke voeten. Op zich zijn ze aan het eind van elke dag nog wel pijnlijk, maar dat is meer een overgevoeligheid door de vermoeidheid ofzo. Het belemmert me in ieder geval niet om te door te lopen, paar dagen geleden 29 km zonder noemenswaardige problemen. Meestal probeer ik om 8 uur te ontbijten en daarna weg te lopen. De routes van de afgelopen dagen zijn wat saai geweest, maar Nederland, België en de eerste dagen Frankrijk waren fantastisch. Veel afwisseling tussen bos, wei en landbouwgrond en veel variatie in stijgen, dalen en op vlak terrein lopen. Ik verwacht dat het vanaf nu weer iets leuker gaat worden.

En dan ook nog maar even de bijzondere ontmoetingen. Een hele bijzondere was afgelopen zondag. Ik was 's morgens vertrokken vanuit Rocroi en net aangekomen in een klein gehucht waar eigenlijk niets was, alleen huizen en een kerk. Gelukkig werd er net die dag een wandeltocht georganiseerd waarvoor er ook een buitentap was geplaatst. Zat dus lekker aan een welverdiend biertje, gaat ineensm'n telefoon:mams...met de vraagwaar ikben, want ze(paps,mams en Erik)wilden even iets komen drinken. Blijken ze op datmoment al in Rocroi te zijn. Het adres even ge-smst en iets later stonden ze voor me. Fantastische verrassing! Heerlijk bijgekletst en toch ook wel erg fijn om de mensen van wie je houdt tussendoor even te zien.

Een andere hele fijne ontmoeting was met Kees en Joke. Die ontmoette ik in een gîte voor pelgrims in Rocroi. Bijzondere gesprekken mee gehad, maar de volgende dag kozen zij voor een verkorte route waardoor ik dacht dat ik ze niet meer terug zou zien. Blijkt Joke die dag zo'n last van haar voeten te hebben gehad dat ze in Signy l'Abbaye een rustdag hadden ingepland. Daardoor kon ik weer op ze inlopen enontmoetten we elkaar opnieuw. De afgelopen dagen elkaar steeds tegengekomen en veel gepraat. Verder een stoere Nederlandsemeid ontmoet diede hele tocht opteenslippers loopt! Ze loopt ook nog veel sneller ook,terwijl ze veelmeerbagage bij zich heeft, erg bijzonder.

Nou, dat was het dan weer even voor vandaag. Ik ga lekker een terrasje pakken!!

Liefs, Marjolein

Tussenstanden

Wat leuk om al die reacties te lezen. Fijn dat jullie zo met me meeleven!

Even wat tussenstanden:

aantal dagen onderweg: 20 inclusief 1 rustdag in Roermond

aantal kilometers: tja, ik ben de tel een beetje kwijt,zo´n400 denk ik. Kom nog niet helemaal aan m´n gemiddelde....

gespotte reeën: 4

gespotte slangen: 1

geslaakte gillen: 1 vanwege de net genoemde slang

aantal blaren: 1, maar daar merk ik gelukkig niets van

serieuze dips: 0!!!

huilbuien: 1 in een kapelletje in de buurt van Venlo omdat daar net een mis begon toen ik er even rustte met als belangrijkste thema dankbaarheid. Het was zo toepasselijk dat ik het even niet droog hield.

aantal keren zonder avondeten naar bed: 1, ik moest het die avond doen met een droge boterham...

Nou, dat was het wel even. Ik kanzo meeëten bij het gezin waar ik ook overnacht.

Liefs, Marjolein

België

Ta da, ik ben een grens over, ben in België beland.Er is meteen al wat anders: het toetsenbord. Ze hebben hier een aantal letters door elkaar gegooid, blind typen zit er even niet meer in..... Verder heeft het vandaag de hele dag geregend, dat is ook weer eens wat anders dan die droogte in Nederland. Gelukkig doet m´n regenkleding het goed.

Mijn overnachtingsadressenzijn tot nu toe heel afwisselend geweest.Nu ben ik ineen jeugdherberg in Luik, maar ik heb ook al in een pipowagen geslapen, in de kelder van een kathedraal, bij zusters in een klooster, in een charmant vakantiehuisje, in een luxe tunneltent op een camping, in een echt hotel en op verschillende plekkenbij mensen thuis via Vrienden op de Fiets. Zoals jullie lezen: je komt nog eens ergens als je op de bonnefooi onderweg bent.

En zo onderweg pak je natuurlijk ook de nodige terrasjes mee (allemaal ingecalculeerd Ruud). Nou gebeurdeme afgelopen vrijdag toch iets leuks: ikwerd herkend!!!!!Wasaan de klets gekomenmetwatmensen in een cafeetje en vertelde over m´n tocht. Zegt een van de dames ineens: jij bent Marjolein. Haar man er overheen: en je woont daar en daar en je bent in 72 geboren. Tja, dat was mij natuurlijk wel bekend, maar hoe wisten zij dat allemaal? Blijkt dat ze de nacht na mij in dat charmante vakantiehuisje hebben geslapen en mijn gegevens hebben opgeschreven om tzt contact te zoeken om te horen hoe mijn reis is afgelopen. Fantastisch toch?!

Ik laat het hier even bij want m´n tijd op de computer is bijna om. Gaat snel als je de helft van de tijd verkeerde letters intypt....

Jullie allemaal weer fijne tijd en tot de volgende keer.

Liefs, Marjolein