Lieve allemaal,

Hier ben ik alweer. De voorzieningenin Spanje zijn wat beterafgestemd op de moderne pelgrim dan in Frankrijk: in de meeste ¨albergues¨ is wel een mogelijkheid om te internetten.

Ruim een week onderweg in Spanje en het is echt een wereld van verschil met Frankrijk. Zoals ik al eerder schreef zijn er hier veel meer nationaliteiten op pad dan in la douce France. De voertaal is hier over het algemeen Engels, wel zo makkelijk! Maar het landschap is ook totaal anders aan de andere kant van de Pyreneëen. Het is hier veel dorrer en droger. Je zou denken dat dat minder mooi is, maar bijvoorbeeld ´s morgens vroeg met de opgaande zon is het prachtig: dan komt er een beetje een gouden gloed over al dat geel.

Ja, ja, jullie lezen het goed: de opgaande zon. Hier in Spanje ben ik meestal al op pad als het nog (schemer)donker is!Ik loop naar het westen dus ik moet erwel even aan denken om achter me te kijken om de zon boven de bergen uit te zien komen. ´t Is eigenlijk een beetje gekkigheid hoor, om zo vroeg weg te gaan. De meesten doen het om de hitte voor te zijn, maar de laatste dagen is het helemaalniet heel warm geweest. Eergisteren zelfs de hele ochtend in de regen gelopen. Maar ja, als iedereen zo vroeg opstaat,doe je maarmee. Op zo´n slaapzaal (vaak met wel 12à 15 mensen) is van uitslapen toch geen sprake. Tja, en als je dan rond 7 uur op pad bent, heb je het om een uurtje of 2 à 3 wel gehad met het wandelen. Ik vind het nog niet echt een heel fijn ritme want de middag is danwel erg lang. Avondeten kan hier in Spanje pas vanaf 7 uur namelijk (en da´s nog speciaal voor pelgrims vaak). Ik hoor jullie denken, doe gewoon lekker je eigen ritme dan, dit is toch de tocht van je leven waar je helemaal je eigen gang wilde gaan, maar dan ben ik bang dat ik te laat aankom in de albergue en dat er geen plaats meer voor me is. Er zijn namelijk wel heel veel mensen op pad.... Maar ook dit zal wel weerwennen want ik heb nog even te gaan.

Het Spaans praten komt bijvoorbeeld ook al beetje terug. Gracias en buenos dias komen er inmiddels zonder vergissingen uit en ook om een bed vragen en bier/wijn bestellen lukt in het Spaans (en dan heb je de belangrijkste onderwerpen ook meteen te pakken toch???). Verder valt hetnog een beetje tegen hoor, een gesprek zit er helaas niet in.

Nog iets meer dan 3 weken en dan hoop ik in Santiago aan te komen. Ik moet bekennen dat ik er wel een beetje naar begin uit te zien. Tijdens het wandelen komen steeds vaker gedachten boven drijven over de gemakken van het leven thuis. Weer eens fietsen lijkt me bijvoorbeeld heerlijk. En naar een gewone Nederlandse supermarkt kunnen gaan, waar ze ingesteld zijn op 1-persoons huishoudens.... wat een luxe. Hier is uit eten gaan nauwelijks duurder dan zelf koken omdat je in een winkel bijna alles alleen maar in (voor mij) te grotehoeveelheden kunt krijgen. En elke dag uit eten klinkt natuurlijk heel leuk, maar elke dag sla wordt wat saai.

Maar er zijn onderweg ook nog steeds heel bijzondere dingen hoor, dus ik geniet ooknogvolop. Gisteren was ik bijvoorbeeld in Santo Domingo de Calzada en daar hebben ze een kippenhok met een (levende!) witte haan en witte kip in de kathedraal staan! Dat gaat terug op een oud verhaal. Een gezin was op pelgrimstocht naar Santiago en in een albergue werd de dochter van de waard verliefd op de zoon in het pelgrimsgezin. De zoon beantwoordde de liefde niet en als wraak stopte het meisje een zilveren beker in de knapzak van de jongen en beschuldigde hem vervolgens van diefstal. De jongen werd tot de strop veroordeeld. De ouders vervolgden hun weg naar Santiago en baden natuurlijk tot de heilige Jacobus. Op de terugweg gingen ze weer in Santo Domingo langs en daar bleek de jongen nog steedslevend aan die strop te hangen. Jacobus had hem op wonderbaarlijke wijze ondersteund. De ouders gingen naar de rechter om dit te vertellen, maar die geloofde er natuurlijk niets van. Volgens hem ¨was de jongen net zo levend als de gebraden kip en haan op zijn bord¨. Toen hij dat had gezegdvlogen de kip en haan van het bord weg.... Mooi verhaal vond ik.

Jullie reacties vind ik trouwens ook nog steeds heel mooi en erg fijn om te lezen. Het doet me ontzettend goed om te weten dat jullie me nog steeds volgen.

Tot een volgende keer maar weer, liefs, Marjolein