SANTIAGO DE COMPOSTELA
Lieve allemaal,
Het is volbracht, gisteren ben ik lopend aangekomen in Santiago de Compostela!!!!! Dat had ik natuurlijk gisteren ook al wel even aan jullie willen laten weten, maar er was zoveel te doen (het beeld van Jacobus omarmen om hem te bedanken voor m´n behouden aankomst, beloofde kaarsjes opsteken, de pelgrimsoorkonde ophalen en biertjes drinken om het volbrengen van m´n tocht te vieren natuurlijk!) dat ik erniet aan toekwam om een internetcafé te zoeken.
Maar het zit er nu dus echt op. Zometeen gaan we nog even naar de pelgrimsmis in de kathedraal en daarna begint de terugreis. Dinsdag of woensdag zullen we waarschijnlijk weer thuis zijn.
Ik kanniet goed omschrijven hoe ik me nu voel. Het lijkt nog niet helemaal door te dringen datdeze bijzondere ondernemingnu echt afgelopen is. En op een bepaalde manier is het misschien ook nog niet afgelopen... Ik denk dat ik eenmaal thuisheel veelervaringenpas een plaatsjekan gaan geven. Tijdens de reis onderga jeheel veel dingengewoon, maar wie weet dat je, er op terugkijkend, er pas betekenis aan kunt geven. Maar misschien ook niet hoor, ik merk het wel. Het is in ieder geval een supergave vakantie geweest!!!! En ik ben ontzettend blij dat er zoveel mensen zijn die met me mee hebben geleefd en die me op de leuke maar ook op de moeilijke momenten een hart onder de riem hebben gestoken. Dat heeft me ontzettend goed gedaan, dus heel erg bedankt daarvoor!
Zo, nu naar de stad (lopend natuurlijk) voor de mis. Tot gauw, liefs, Marjolein
Back on the track
Lieve allemaal,
Heel erg bedankt voor alle lieve reacties, dat geeft troost.
Gistermiddag waren we terug in Spanje. De reis ging erg voorspoedig. M'n ouders hebben me afgezet in Sarria waar ik vanmorgen m'n camino heb hervat. Het is gelukkig nog steeds mooi weer en de omgeving was vandaag schitterend. Afwisselend bos en weilanden en machtig mooie uitzichten. De eerste etappe zit er inmiddels weer op.Gisteravond heb ik nog even lekker luxe een kamer voor mezelf genomen, maar vanavond slaap ik weer gezellig in een stapelbed met andere mensen om me heen. Weer helemaal terug in het sfeertje dus.
Hopelijk komt het volgende bericht uit Santiago. Ik hoop daar vrijdag aan te komen.
Liefs, Marjolein
Droevig bericht
Hele korte update
Lieve allemaal,
Mijn ouderszijn inmiddels veilig in Spanje aangekomen en ..... ze hadden een superverrassing: mijn broer Erik is meegekomen. Dat was toch wel een heelfijn weerzien.
De avond voor mijn moeders verjaardag (de 24e was dat en voor mij een rustdag) heb ik bij ze op de camping geslapen. Gezellig bij Erik in de tent. ´s Morgens samen met hem voor moeders gezongen en wat geïmproviseerde cadeautjes gegeven. De rest van de dag heerlijk rustig op de camping doorgebracht.
Vandaag fijne wandeldag gehad. De kleuren van de (bladeren van de) bomen beginnen heel aarzelend wat herfstig te worden, erg mooi.
Woensdag wandelt paps een dagje mee, een tocht van ongeveer 24 km.
Ik kan nu toch wel eindigen met: tot gauw!
Liefs, Marjolein
Nog tien wandeldagen (als alles goed gaat natuurlijk)
Lieve allemaal,
Aangekomen in Foncebadon is het weer eens tijd voor een berichtje van mijn kant.
De route tussen Burgos en Leon (zo´nnegen dagen) was erg saai. Vlak land waar niet veel op te zien was.Maar vandaag..... vandaag was super. Er mocht weer gestegen worden eindelijk. Van 900 meter naarzo´n 1400 meter. Okee, daar doe je wel 26 km over, maar toch.Ookde omgeving wasmooier, meerbomen(dus groen) enzelfs hei(paars!!) gezien. Die 26 km waren geen probleem terwijl een paar dagen geleden 20 kmeen opgave waren. Ben toch beetje berggeit denk ik.....
Maar tussen die twee grote steden was niet alles kommer en kwel hoor. Bijvoorbeeld in twee hele leuke albergues geslapen. De eerste had een zwembad in de tuin!! Wat een luxe! Nu heb ik geen badpak of bikini bij me (moest bij het inpakken op het gewicht letten) maar zwemmen in je slaapboxershort en slaaphemdje gaat ook prima heb ik gemerkt
De albergue waar ik nu ben is erg charmant. Leuke kleuren op de muur , een winkeltje waar je fruit en drinken kunt kopen en twee grote eettafels waar we vanavond met z´n allen eten. Een meneer zit met een hamer amandelen te kraken, gezellig geluid. Het dorp stelt verder niet veel voor. Zelfs de hoofdstraat is niet verhard! Hetdorp schijnt een beetje met een revival bezig te zijn nadat het lange tijd verlaten is geweest.
Oh, nog een laatste, zeer belangrijke mededeling: m´n ouders zijn op weg naar Spanje. M´n vader gaat hier ook nog een dagje meelopen en ze blijven hier tot ik in Santiago ben aangekomen! Heerlijk vooruitzicht om ze weer te zien. Ook mag ik mee terugrijden in de auto naar Nederland en dat is iets waar ik me ook erg op kan verheugen.
Nou, dit was het weer even voor nu. Ik ben blij dat jullie me allemaal nog volgen en me nog niet volledig vergeten zijn.
Liefs, Marjolein
Korte update
Lieve allemaal,
Wat ben ik blij met jullie reacties. De laatste dagen had ik klein mentaal dipje maar jullie laten me er weer even bewust van zijn hoe dankbaar ik eigenlijk wel mag zijn dat ik hier ben. Heel erg bedankt dus allemaal voor de steun en loftuigingen!
Ben inmiddels in Castrojeriz en begin aan het Spaanse ritme te wennen! Het is bij nader inzien best heerlijk om gewoon een hele middag niets te hoeven doen
Laatste dagen weer een paar bijzonder landgenoten ontmoet. Kees en Koos die de camino aan het fietsen zijn en José die net als ik aan het lopen is. Fijne ontmoetingen die deze reis weer een extra dimensie geven.
Ik hoorde dat het in Nederland herfstachtig weer is, dus jullie sterkte allemaal en ik geniet even extra van het mooie weer hier.
Liefs, Marjolein
Het aftellen is een beetje begonnen...
Lieve allemaal,
Hier ben ik alweer. De voorzieningenin Spanje zijn wat beterafgestemd op de moderne pelgrim dan in Frankrijk: in de meeste ¨albergues¨ is wel een mogelijkheid om te internetten.
Ruim een week onderweg in Spanje en het is echt een wereld van verschil met Frankrijk. Zoals ik al eerder schreef zijn er hier veel meer nationaliteiten op pad dan in la douce France. De voertaal is hier over het algemeen Engels, wel zo makkelijk! Maar het landschap is ook totaal anders aan de andere kant van de Pyreneëen. Het is hier veel dorrer en droger. Je zou denken dat dat minder mooi is, maar bijvoorbeeld ´s morgens vroeg met de opgaande zon is het prachtig: dan komt er een beetje een gouden gloed over al dat geel.
Ja, ja, jullie lezen het goed: de opgaande zon. Hier in Spanje ben ik meestal al op pad als het nog (schemer)donker is!Ik loop naar het westen dus ik moet erwel even aan denken om achter me te kijken om de zon boven de bergen uit te zien komen. ´t Is eigenlijk een beetje gekkigheid hoor, om zo vroeg weg te gaan. De meesten doen het om de hitte voor te zijn, maar de laatste dagen is het helemaalniet heel warm geweest. Eergisteren zelfs de hele ochtend in de regen gelopen. Maar ja, als iedereen zo vroeg opstaat,doe je maarmee. Op zo´n slaapzaal (vaak met wel 12à 15 mensen) is van uitslapen toch geen sprake. Tja, en als je dan rond 7 uur op pad bent, heb je het om een uurtje of 2 à 3 wel gehad met het wandelen. Ik vind het nog niet echt een heel fijn ritme want de middag is danwel erg lang. Avondeten kan hier in Spanje pas vanaf 7 uur namelijk (en da´s nog speciaal voor pelgrims vaak). Ik hoor jullie denken, doe gewoon lekker je eigen ritme dan, dit is toch de tocht van je leven waar je helemaal je eigen gang wilde gaan, maar dan ben ik bang dat ik te laat aankom in de albergue en dat er geen plaats meer voor me is. Er zijn namelijk wel heel veel mensen op pad.... Maar ook dit zal wel weerwennen want ik heb nog even te gaan.
Het Spaans praten komt bijvoorbeeld ook al beetje terug. Gracias en buenos dias komen er inmiddels zonder vergissingen uit en ook om een bed vragen en bier/wijn bestellen lukt in het Spaans (en dan heb je de belangrijkste onderwerpen ook meteen te pakken toch???). Verder valt hetnog een beetje tegen hoor, een gesprek zit er helaas niet in.
Nog iets meer dan 3 weken en dan hoop ik in Santiago aan te komen. Ik moet bekennen dat ik er wel een beetje naar begin uit te zien. Tijdens het wandelen komen steeds vaker gedachten boven drijven over de gemakken van het leven thuis. Weer eens fietsen lijkt me bijvoorbeeld heerlijk. En naar een gewone Nederlandse supermarkt kunnen gaan, waar ze ingesteld zijn op 1-persoons huishoudens.... wat een luxe. Hier is uit eten gaan nauwelijks duurder dan zelf koken omdat je in een winkel bijna alles alleen maar in (voor mij) te grotehoeveelheden kunt krijgen. En elke dag uit eten klinkt natuurlijk heel leuk, maar elke dag sla wordt wat saai.
Maar er zijn onderweg ook nog steeds heel bijzondere dingen hoor, dus ik geniet ooknogvolop. Gisteren was ik bijvoorbeeld in Santo Domingo de Calzada en daar hebben ze een kippenhok met een (levende!) witte haan en witte kip in de kathedraal staan! Dat gaat terug op een oud verhaal. Een gezin was op pelgrimstocht naar Santiago en in een albergue werd de dochter van de waard verliefd op de zoon in het pelgrimsgezin. De zoon beantwoordde de liefde niet en als wraak stopte het meisje een zilveren beker in de knapzak van de jongen en beschuldigde hem vervolgens van diefstal. De jongen werd tot de strop veroordeeld. De ouders vervolgden hun weg naar Santiago en baden natuurlijk tot de heilige Jacobus. Op de terugweg gingen ze weer in Santo Domingo langs en daar bleek de jongen nog steedslevend aan die strop te hangen. Jacobus had hem op wonderbaarlijke wijze ondersteund. De ouders gingen naar de rechter om dit te vertellen, maar die geloofde er natuurlijk niets van. Volgens hem ¨was de jongen net zo levend als de gebraden kip en haan op zijn bord¨. Toen hij dat had gezegdvlogen de kip en haan van het bord weg.... Mooi verhaal vond ik.
Jullie reacties vind ik trouwens ook nog steeds heel mooi en erg fijn om te lezen. Het doet me ontzettend goed om te weten dat jullie me nog steeds volgen.
Tot een volgende keer maar weer, liefs, Marjolein
Spanje, olé, olé
Lieve allemaal,
Ja, ja, ik ben er.... in Spanje! De tocht over de Pyreneeën was erg bijzonder, namelijk voor een groot deel in regen en mist. Heb dus helaas geen mooie foto´s kunnen maken van de vergezichten. Verder vond ik het niet bijster zwaar.
De eerste refugio (herberg zeg maar) in Spanje was een ontzettend grote: ik lag in bed numero 232! Was weer eens wat anders..... Wat ook anders is, is (uiteraard) de taal. Nu had ik voordat ik wegging heel vooruitziend een cursus Spaans gedaan van zo´n 20 lessen. Aan het einde daarvan vond ik zelf dat ik best al wat Spaans kon praten. Maar na 3 maanden Frans spreken ben ik alles vergeten lijkt het wel
Het gezelschappelgrims dat in St. Jean Pied de Portis begonnen,is een stuk gemeleerder dan de wandelaars die ik in Frankrijk ben tegengekomen. Heb bijvorbeeld Japanners gezien! Ook Nederlanders zijn er hier meer. Normaal gesproken wil je die op vakantie vaak niet tegengekomen, maar ik moet zeggen dat ik het toch wel erg leuk vind om ervaringen uit te wisselen met landgenoten.
Oeps, tijd is alweer om, liefs, Marjolein